We zijn er (bijna) !

Woensdagavond was het generale repetitie. En het is goed verlopen. Iedereen heeft zich uitstekend van zijn taak gekweten : acteurs, materiaalmeester, decorbouw (op één klein foutje na), de grimeu(r)(ses), enz. Er zijn wel nog een paar kleine zaken waarvan ik denk dat het beter zou kunnen, maar als regisseur moet je vroeg of laat je stuk loslaten en dat heb ik nu gedaan, met pijn in het hart.

Het weinige aanwezige publiek en de aanwezige leden zeiden allemaal, zonder uitzondering, dat het goed geweest is. Ik hoop dat ze eerlijk waren.

Vanavond is het première. En nu al voel ik de eerste tekenen van stress opkomen. De "euforie" van de generale ebt weg en de vrees voor de première komt op. Zal het vanavond lukken ? Zal iedereen zijn taak even goed (of hopelijk zelfs nog iets beter) doen ? Wat zal het publiek vinden ? Komt de hall in orde ? Zullen we genoeg mensen hebben om te bestellen ? ... STOP ! Straks zal alles zich wel uitwijzen ...

BREAK A LEG !

Een hart onder de riem !

Zonet een bemoedigend gesprek gehad met een goeie vriend van mij (die ook de belichting verzorgt voor "mijn" stuk). En ik kan u verzekeren dat dit normaal gezien één van de meest kritische toeschouwers is die we hebben (ook voor mij). Maar dit stuk vindt hij goed. Hij vindt het leuk dat er eens een andere regisseur zijn stempel drukt op het stuk en dat is ook duidelijk voelbaar. Hij weerlegt ook de kritiek als zou het stuk te statisch zijn. Hij zegt dat de mensen geen tijd hebben om zich daar zorgen over te maken omdat er op die momenten discussies aan de gang zijn die soms heel grappig zijn. Daarenboven vindt hij het muziek- en lichtspel heel leuk. Er gebeurt ook heel veel !

Er zijn ook voor hem een aantal pijnpunten : de foto's (precies of iedereen nog niet goed weet wat hij moet doen en er wordt nog te veel bewogen achter scène), de zwarte doeken (maar daar zou onze decorman een oplossing voor zoeken), "mijn" drag queen is nog niet af (er ontbreekt nog iets volgens hem). Dat zijn echter details en ik moet zeggen dat het mij enorm veel deugd deed om deze positieve kritiek te horen van hem (die normaal altijd zo kritisch is) ! Dit geeft mij toch weer de moed om door te gaan ...

Met vallen en opstaan !

Als ik de tegenslagen begin op te tellen die we al gehad hebben tijdens de voorbereidingen van dit stuk, dan kom je er niet goed van. En dan spreek ik nog niet van het feit dat er altijd wel een of andere acteur is die er niet is (met een goede reden weliswaar, en ik wist het ook wel meestal op voorhand, maar toch is dat "wreed ambetant"). Het begon al met het uitvallen van een acteur, waardoor ik zelf een rol voor mijn rekening moest nemen. Dan hadden we de huwelijksperikelen van drie acteurs. Een aantal die serieus begint te zagen als we langer repeteren dan 22u00. Nu blijkt ook nog dat we maandag (normaal gezien een technische repetitie) niet in de zaal kunnen repeteren (omdat de zaal al lang verhuurd was aan de lokale KAV), waardoor we noodgedwongen een tekstrepetitie zullen houden. En tot overmaat van ramp vielen gisteren (waar we toch een repetitie met grime voorzien hadden) twee grimeuses weg (één die het niet meer ziet zitten en één in het ziekenhuis) en waren er opnieuw twee acteurs afwezig. Ik hoop echt wel dat dit het einde is van de miserie.

Positief is wel dat er gisteren fantastische stukken in zaten (stukken die nog nooit zo goed gespeeld waren als gisteren). Drie pijnpunten zijn nog : de techniek (licht te laat of te vroeg, muziek te laat), maar ik maak mij sterk dat dat wel in orde komt ; de grime (veel mensen te doen en weinig of geen plaats, daarenboven moeten ze tegelijkertijd ook van kostuum wisselen) ; de materiaalmeester die te veel werk heeft, maar ook dit zullen we waarschijnlijk kunnen oplossen. Voor de rest schitterende stukken gezien. Alleen doodjammer dat we maandag niet kunnen repeteren.

Tenslotte kwam 't Spook nog met de opmerking dat er een aantal statische stukken in zitten. Hij heeft natuurljik overschot van gelijk, maar door het feit dat we met een kleine scène zitten en dat er toch bij momenten tien mensen tegelijk op staan, kunnen we niet iedereen constant laten bewegen. En, geloof me, ik heb er nu toch al wat beweging in gekregen (in het begin zat er totaal niets in). Veel zal afhangen van het "stil spel", zoals dat heet. En toch blijf ik geloven dat het zal lukken !!

Technische

Gisteren de eerste technische repetitie gehouden. Het heeft allemaal veel langer geduurd dan gepland, maar het zat vrij goed. De belichting benadert hetgeen ik zocht en ook de muziek zorgt voor die extra sfeermomenten.

Het spel was gisteren iets minder, maar dat had natuurlijk ook te maken met de technici (die nu nog foutjes mogen maken). Vooral het tempo was weer wat zoek, waar we daar net de voorbije weken zoveel vooruitgang geboekt hadden.

Maar goed, ik mopper niet. Ik begin nu toch stilaan te geloven dat het goed zal komen.

Druk

De druk wordt groter naarmate de première nadert. Ik voel de kritische blikken van de acteurs in mijn rug. En ik voel dat de lat hoog ligt. Men verwacht er veel van en het zal dan ook goed moeten zijn. Ik zal er dan ook alles aan doen om dit huzarenstukje tot een goed einde te brengen. En ik heb al gezien dat de acteurs dit ook willen. Dus, dat belooft.

Wel hoor ik hier en daar opnieuw kritiek op het feit dat ik meespeel. Dat raakt mij, omdat ik toch mijn uiterste best doe om beide (acteren en regisseren) goed te doen (en volgens de meeste acteurs (en randfiguren) lukt mij dat behoorlijk ook). Ik denk dat ik voor de rest van de repetitie- en voorstellingsperiode die last zal moeten leren dragen en mij erover zetten, teneinde mij 100 % te kunnen concentreren op "mijn" stuk. Ik hou namelijk van dit stuk en ik geloof echt dat het publiek dat ook zal doen. Dus moeten we allemaal "aan één zeel trekken" !

LET'S GO FOR IT !!!

Is dit dan een mirakel ?

Hoe het mogelijk is, ik weet het niet, maar om de één of andere reden begint het stuk beetje bij beetje in elkaar te passen. De figuren staan er (de meeste spelen zelfs gewoon mee als ze niets moeten zeggen), de replieken volgen elkaar gepast en soms heel snel op waardoor het stuk de "schwung" begint te krijgen die een komedie moet hebben (weliswaar met de nodige rustpunten). Waar ik me de laatste twee weken begon zorgen te maken en me afvroeg of dit ooit nog goed komt, blijkt nu plotseling dat die bezorgdheid nergens voor nodig was.

Nu nog een drietal acteurs op hetzelfde niveau krijgen als de rest, en we krijgen hoogstwaarchijnlijk toch nog een goed stuk.

Alles komt goed !

Los van het feit dat er toch weer twee mensen ontbraken gisteren, hadden we een goede repetitie. Na een eerste schuchtere poging, verhoogde de concentratie en werd er in het tweede deel zelfs heel vlot ingehaakt op elkaar, waardoor dat stuk het vloeiende kreeg dat ik er eigenlijk wilde in krijgen. Ik ben een tevreden man !

Er is nog één stuk dat mij zorgen baart (het begin van het stuk), maar de hoofdpersoon in dat stukje komt bijna nooit naar de repetitie. Ik vrees dat ik toch een extra repetitie zal moeten inleggen voor dat stukje.

Vorderingen !

Hoewel ik dinsdag het ergste vreesde, zijn de repetities van woensdag en donderdag toch redelijk goed gegaan. Behalve dan dat we eigenlijk maar anderhalf à twee uur kunnen repeteren omdat we zoveel voorbereidingswerk hebben (decor e.d. klaar zetten, belichting klaar maken, muziek, enz.).

Bij een aantal acteurs en in een aantal stukken zag ik zelfs weer enige verbetering. Er is dus toch nog hoop.

Ik hoop wel dat vooral bij de jeugd het besef groeit dat we binnen welgeteld drie weken première hebben en dat er dan wel degelijk volk in de zaal zal zitten.

Wat was dat ?!!!

Gisteren een repetitie gehouden, of althans iets wat daarop lijkt. Ofwel kwamen ze te laat de scène op, ofwel kwamen ze niet op, drie afwezigen (door ziekte), ofwel kenden ze hun tekst niet (nu nog niet !!) ...

En ja, ik heb alle begrip voor persoonlijke situaties. Maar als je vijftien acteurs hebt en er zijn er tien die komen aandraven (pas op, ik overdrijf een beetje, maar diegenen die mij kennen, weten dat ik dat wel vaker doe) dat ze om die of die reden dat of dat nu nog niet weten of kennen of kunnen, dan kun je er als regisseur evengoed mee stoppen.

Natuurlijk kwam daar gisteren ook nog eens bij dat twee acteurs ons zijn komen vertellen dat ze uit elkaar gaan (na eenentwintig jaar huwelijk) en laten dat nu net elkaars tegenspelers zijn die elkaar tijdens het stuk vertellen hoe graag ze elkaar hebben gezien en hoe diep ze elkaar nu haten. Dit moet echt wel moeilijk zijn om dat nu te spelen ...

Als het vanavond niet beter gaat, dan zou het wel eens kunnen dat ze mij, voor de eerste keer sinds ik lid ben van dit gezelschap, eens boos gaan zien. Ik hoop van niet ...

Tip voor een beginnend regisseur ..

... wat ikzelf natuurlijk ook ben.

Je moet er als regisseur rekening mee houden dat iedere acteur zichzelf goed vindt. Het is dan ook zeer moeilijk om hen iets anders te laten doen dan hetgeen zij aan het doen zijn. Zij vinden dat goed. Hier moet je als regisseur duidelijk rekening mee houden en het zeker goed duiden als je hen dan toch iets anders wil laten doen.