Try-out !!!!

Ik had me voorgenomen om me zeker niet nerveus te maken in een try-out. Maar het is sterker dan mezelf. Uiteindelijk is dit toch de eerste keer dat je als regisseur je "kind" loslaat op een publiek, een eigen publiek (de eigen leden) die het geheel vaak ook heel kritisch bekijkt. Dus ja, ik ben toch wel een klein beetje zenuwachtig en dat moet ook wel, denk ik. Ik hoop dan ook dat "mijn" acteurs met hetzelfde probleem zitten. Dan voorspel ik een goede try-out. Als iedereen even gemotiveerd aan de try-out begint als aan de meeste repetities, dan zit het snor.

Gisteren nog vroeg één van de acteurs mij of ik het nog zou doen, regisseren. En daar moet ik volmondig ja op antwoorden. Dit geeft een heel andere kick dan acteren. Je ziet iets op papier, herschrijft het, zoekt muziek, zoekt acteurs en dan zie je dat stilaan tot leven komen. En als je dan op bepaalde repetities ziet dat de groep een trap (of twee soms) hoger staat aan het einde van de repetitie bij aan het begin, dan geeft je dat als regisseur een zekere voldoening en daarom doe je het en daarom ook zou ik het nog doen.
De reden waarom hij mij dat vroeg, had natuurlijk ook te maken met het feit dat ik gisteren een "aanvaring" had met één van de actrices. Ze heeft privé wat probleempjes (waar ik trouwens alle begrip voor heb). Maar ze kan die niet altijd loslaten als ze op de repetitie aankomt. Ze vond dan ook op een bepaald moment dat ik blijkbaar een opmerking te veel maakte aan haar adres en schoot uit. Ik heb geprobeerd van kalm te blijven en te duiden wat ik bedoelde. Nadien heb ik haar nog even apart gesproken en de plooien zijn nu weer min of meer gladgestreken. Dit is niet leuk, maar langs de andere kant hoort het er wel bij. Je speelt samen met een groep "vrienden" en probeert er iets moois van te maken. Nu zijn we in totaal met vijftien acteurs en dat er dan al eens wat strubbelingen zijn, dat lijkt mij ook heel normaal.

En nu op naar de try-out !!!