Klakkeboem Anders ?

"'t Spook" zei mij gisteren dat het stuk dat we nu spelen een komedie is en dat hij wel eens liever wat anders zou spelen. Ik geef hem gelijk voor een deel, maar we moeten natuurlijk wel ons publiek wat opvoeden. We kunnen ook niet van vandaag op morgen een drama of een tragedie brengen. Ik denk dat er dan toch wel een heel aantal zouden afhaken.

Vandaar ook dat ik vind dat deze productie goed is. Er zit iets meer "vlees" aan dan aan een gewone productie. Het is niet constant om mee te lachen en het gaat vooral over menselijke relaties, die misschien maar even aangeraakt worden, maar het zit er wel in en dat is voor mij van belang. Bijna iedere acteur kan "iets" uit zijn rol halen. Meer dan in de kluchten die we normaal gezien brengen met Klakkeboem. Ook naar decor en naar belichting experimenteren we wat met deze productie (en ook dat is ons publiek niet gewoon). Enkel op die manier kunnen we ons publiek overtuigen dat we ook wel eens iets anders willen proberen en geleidelijk aan groeien tot we uiteindelijk een gezelschap worden dat "alles" kan spelen ... Er is wel nog veel werk aan de winkel voor we zover zijn ...

Toneel

Het is en blijft een plezante hobby. Je maakt er vrienden en samen met die vrienden probeer je iets te brengen dat een publiek kan amuseren. Als dat niet leuk is ...

Alleen jammer dat er bij een vereniging als Klakkeboem, naast echt gedreven toneelmensen, ook gewone verenigingsmensen zijn. Ik ga uit van het idee dat, als je je opgeeft om mee te spelen of mee te werken aan een toneelstuk, je er 100 % voor gaat, dat je op zoveel mogelijk repetities probeert aanwezig te zijn en dat je desnoods een half uur langer repeteert om je rol of de techniek maar onder de knie te krijgen. Helaas is dat niet bij iedereen het geval en daar moet je als regisseur echt mee leren leven. Ik kan jammer genoeg vaak maar net op tijd op de repetitie zijn (omwille van mijn job en mijn gezin), waardoor ik meestal nog een paar afspraken moet maken met een aantal mensen voor we beginnen. Hier is bij een aantal weinig begrip voor. Men wil beginnen, want men wil zeker ten laatste om 22u00 kunnen stoppen. Het is niet dat ik hier totaal geen begrip voor heb en ik doe ook mijn uiterste best om dan te stoppen, maar dat lukt nu eenmaal niet altijd en dan begint het gemor ...

Nu, voor de rest een goede repetitieweek achter de rug. Twee goeie repetities en één heel plezante (gisteren), maar ook dat moet af en toe eens kunnen. Tot de volgende ...

Try-out !!! (2)

Al bij al een goede try-out achter de rug. Ik ben dan ook zeer tevreden van de meeste figuurtjes. Ze doen wat ze moeten doen en allemaal op een zeer geloofwaardige manier. Er zijn er nog een paar die nog altijd mijn ideaalbeeld niet benaderen. De vraag is natuurlijk of ik ze ooit zover zal kunnen krijgen. Er zijn twee zaken waar wel nog serieus moet aan gewerkt worden : de teksten (!) en het tempo van bepaalde stukken.

Zo was ik niet tevreden over bedrijf één en twee. Om twee redenen. Bedrijf één omwille van het tempo en daar ben ik van plan om het te proberen over een andere boeg te gooien. Bedrijf twee omwille van de weinige bewegingen (die we nochtans in de repetitie aangeleerd hadden). Bedrijf drie en vier waren vrij goed, maar ook daar ontbrak de tekstkennis nog te vaak, waardoor het tempo uit het stuk gehaald werd.

Van de stukken na de pauze was ik zeer tevreden. De stukken tussen Christine, Raoul en het spook zijn, hoewel zeer klein, zeer mooi en soms zelfs ontroerend om naar te kijken. Wat er hier vooral ontbrak (na de pauze dan) was de tekstkennis, waardoor te vaak het tempo gedrukt werd. En dat komt een stuk als dit natuurlijk niet ten goede. De korte voorbereidingsperiode in acht genomen, kan ik tevreden zijn over het resultaat.

Iedereen beseft nu ook wel dat dit nog verre van goed was en zal er waarschijnlijk alles aan doen om de komende weken goed voor de dag te komen. Als dit besef er al is, dan komt het wel goed, me dunkt. Ook de muziek en de belichting waren nog niet goed, maar dat is begrijpelijk, want het was nog maar de eerste keer dat we ze gebruikt hebben.

En tenslotte kreeg ik nog de opmerking dat het een foute keuze was om zelf mee te spelen. Ik wou het eerst niet doen, maar heb het dan noodgedwongen toch maar gedaan. Nu blijkt dat bepaalde acteurs het daar moeilijk mee hebben. Ik persoonlijk niet, ik vind het zelfs leuk omdat het je betrokkenheid bij het stuk nog verhoogt. Ik heb het dan ook nog eens aan een aantal andere acteurs gevraagd en de meeste zeiden dan ook dat ze daar eigenlijk geen probleem mee hebben. Zolang het bij een kleinere rol blijft, mag dat volgens mij dan ook geen hinderpaal zijn. Ik heb dan ook nog niet het gevoel gehad dat ik het overzicht aan het verliezen ben. Maar goed, dat kan voor sommigen misschien vervelend zijn ...

Volgende week gaan we nog één keer dieper in op alle stukken na de pauze en nadien gaan we aan dat tempo werken. Op naar de generale !!!

Try-out !!!!

Ik had me voorgenomen om me zeker niet nerveus te maken in een try-out. Maar het is sterker dan mezelf. Uiteindelijk is dit toch de eerste keer dat je als regisseur je "kind" loslaat op een publiek, een eigen publiek (de eigen leden) die het geheel vaak ook heel kritisch bekijkt. Dus ja, ik ben toch wel een klein beetje zenuwachtig en dat moet ook wel, denk ik. Ik hoop dan ook dat "mijn" acteurs met hetzelfde probleem zitten. Dan voorspel ik een goede try-out. Als iedereen even gemotiveerd aan de try-out begint als aan de meeste repetities, dan zit het snor.

Gisteren nog vroeg één van de acteurs mij of ik het nog zou doen, regisseren. En daar moet ik volmondig ja op antwoorden. Dit geeft een heel andere kick dan acteren. Je ziet iets op papier, herschrijft het, zoekt muziek, zoekt acteurs en dan zie je dat stilaan tot leven komen. En als je dan op bepaalde repetities ziet dat de groep een trap (of twee soms) hoger staat aan het einde van de repetitie bij aan het begin, dan geeft je dat als regisseur een zekere voldoening en daarom doe je het en daarom ook zou ik het nog doen.
De reden waarom hij mij dat vroeg, had natuurlijk ook te maken met het feit dat ik gisteren een "aanvaring" had met één van de actrices. Ze heeft privé wat probleempjes (waar ik trouwens alle begrip voor heb). Maar ze kan die niet altijd loslaten als ze op de repetitie aankomt. Ze vond dan ook op een bepaald moment dat ik blijkbaar een opmerking te veel maakte aan haar adres en schoot uit. Ik heb geprobeerd van kalm te blijven en te duiden wat ik bedoelde. Nadien heb ik haar nog even apart gesproken en de plooien zijn nu weer min of meer gladgestreken. Dit is niet leuk, maar langs de andere kant hoort het er wel bij. Je speelt samen met een groep "vrienden" en probeert er iets moois van te maken. Nu zijn we in totaal met vijftien acteurs en dat er dan al eens wat strubbelingen zijn, dat lijkt mij ook heel normaal.

En nu op naar de try-out !!!

Belachelijk ?

Wat een mens allemaal niet moet doen om een toneelstukje in elkaar te boksen. Ik vertelde al in het begin van deze blog dat één van mijn beste vrienden afgehaakt had als acteur en dat ik zijn rol moest overnemen. Welnu, ik speel dus een homo die ook een travestie-act opvoert.

We zijn dit weekend kostuums gaan kiezen. Heel leuk allemaal. Maar ik vraag me toch echt wel af of ik me nu zal belachelijk maken of niet ... Langs de andere kant is het een komedie en is het toch zeker ook de bedoeling dat de mensen af en toe eens kunnen lachen. En ik ben er dan ook van overtuigd dat ze hiermee wel zullen kunnen lachen.

Tot morgen ...

Respect

Respect, ja. Het is leuk als je voelt dat de acteurs je respecteren. Gisteren dan ook alweer een fantastische repetitie gehouden. Iedereen was gemotiveerd en bereid om te luisteren. Ik stapte dan ook met een tevreden gevoel in mijn wagen om huiswaarts te rijden.

Op naar de try-out ! Inderdaad, donderdag is het try-out. Dan worden alle leden uitgenodigd en geven we een soort van "test"voorstelling om de leden al eens te laten proeven van het stuk en ook om eventueel wat feedback te krijgen.

De voorzitter

Onze voorzitter, en tevens huisregisseur, speelt één van de hoofdrollen in "mijn" stuk. En hij is vaak een lastige klant. Regisseren is sowieso al geen gemakkelijke opdracht, en zeker al niet als je vijftien mensen moet regisseren. Maar als er dan één iemand tussen zit die het nodig vindt om bij iedere opmerking die je maakt, in discussie te treden, dan wordt het er niet eenvoudiger op. Ik kan me er soms aan ergeren, hoewel ik probeer van daar niets van te laten merken.

En ik weet ook wel dat hij het goed bedoelt. Ik heb er ook geen probleem mee als een acteur een bepaalde uitspraak of actie in vraag stelt. Maar iedere uitspraak en iedere actie ! Hij lijdt volgens mij dan ook aan een soort "beroepsmisvorming". Nu, hij maakt het me niet makkelijk in mijn eerste regie-opdracht, maar uiteindelijk doet hij toch telkens wat ik vraag en meestal zie ik dan ook dat het beter is dan voorheen. Het grote probleem is dat ook andere acteurs er zich aan beginnen te ergeren en dat zint me niet.

Maar goed, voor de rest ben ik nog altijd zeer tevreden van de concentratie en van het geleverde spel van de meeste acteurs. Wordt vervolgd ...

Repetities

Ik geniet nog evenveel van de repetities, maar een ritme van drie repetities per week kan na verloop van tijd serieus vermoeiend werken. En dat heb ik donderdag gemerkt ("Ik had er zelf ook enorm veel last van"). Het was een hele leuke repetitie, maar geen vruchtbare. Nu, dat hoort erbij ... en dat is ook één van de redenen waarom ik blijf toneel spelen : Voor de ambiance !

Carnaval !

Zaterdag met een aantal acteurs kostuums gaan kiezen en passen : altijd een leuke bedoening. Het ware beeld van de productie (dat al een hele tijd in mijn hoofd rond"spookt") krijgt meer en meer vorm. Ik kijk nu al weer uit naar de volgende repetitie.

Vooruitgang ...

Vooruitgang in het stuk en dan vooral in het spel van de acteurs. We spelen een heel mooi stuk dat misschien wel een hoge moeilijkheidsgraad heeft voor onze groep. En toch gaat iedereen ervoor. Het stuk staat of valt namelijk met de verschillende personages en die beginnen stuk voor stuk vorm te krijgen : Jo de lompe beenhouwer, Hannes de bakkerszoon en cultuurfreak, Kees de Nederlandse zakenman, Martine de norse vroedvrouw, Flore de praatzieke bloemenverkoopster, Karolien de vrouw van de schepen van Cultuur, Carlos de zielige voorzitter van het clubje en lokale begrafenisondernemer, Erik het spook dat uit een diepe slaap gewekt wordt, enz ...

Het spelplezier druipt er af en bij momenten is dit al zeer leuk om naar te kijken (hoewel we eigenlijk nog maar begonnen zijn) !